Ciepła serdecznością europejskiego Wschodu Katarzyna Anna ze Sławińskich Stępkowska, córka Antoniego i Michaliny z Okuszków , przyszła na świat 3 lipca 1862 roku w folwarku Jagodno na Białorusi. Związek Sławińskich z tym majątkiem pozostaje dziś niejasny, wiadomo natomiast, że starszy brat Antoniego Wincenty Sławiński na zasadzie ordynacji był właścicielem rozległych dóbr Tołoczyn i Stukany w guberni mohylewskiej. Fakt ten miał istotny wpływ na relacje rodzinne i byt materialny licznych Sławińskich, którzy jakkolwiek pozbawieni zasadniczego przywileju z racji starszeństwa, korzystali z dobrodziejstw majątków rodowych. Tołoczyn jako centrum życia familii. miejsce zjazdów i rodzinnych uroczystości stanowił zatem tło młodości Katarzyny. Tam również odbyło się, podobnie jak wszystkich bliższych i dalszych kuzynek, jej wesele po ślubie 14 lipca 1885 roku ze Stanisławem Kazimierzem Stępkowskim, sędzią z Krasnoufimska w guberni permskiej. Nie sposób dzisiaj stwierdzić bezsprzecznie, gdzie oni się poznali na bezkresnych przestrzeniach Rosyjskiego Cesarstwa. Niewykluczone, że stało się to w Permie, gdzie osiadło starsze rodzeństwo Katarzyny - inżynier Stefan Sławiński i Jadwiga zamężna za inżynierem Stanisławem Gajlem.

  5 maja 1886 roku przyszedł na świat jedynak małżonków Stępkowskich Stanisław Feliks. W jego wspomnieniach matka rysowała się jako anioł dobroci i wyrozumiałości we wszystkich momentach życia codziennego. Ona także - oczytana, muzykalna, towarzyska - sprawiała, że dom rodzinny był interesujący, ciepły, otwarty na przyjaźnie.

  Wspólne życie Katarzyny i Stanisława przebiegało na tle częstych przeprowadzek skutkiem awansów sędziego – od Krasnoufimska, przez Sarapuł, Jełabugę , Kazań do Jadryna. Peregrynacjom tym towarzyszyły liczne przyjaźnie zawiązywane z Polakami rozproszonymi na terytorium Cesarstwa, ale i z Rosjanami, w których naturze leży żywa serdeczność. Zaznała jej Katarzyna w krytycznych momentach rewolucji, gdy cała ówczesna inteligencja znalazła się w stanie zagrożenia. W tamtym niebezpiecznym czasie, gdy mąż w obawie przed kolejnym aresztowaniem wyjechał do Polski, ona pozostająca zwykle w jego cieniu wykazała się słusznością decyzji i determinacją. Na miarę ówczesnych możliwości zabezpieczyła własność domu w Jadrynie i przez kraj w stanie wrzenia przewiozła chorego krewniaka do Polski, do Boczkowic.

  Tamtejszy folwark stał się później ostoją dla porewolucyjnych rodzinnych rozbitków, a w okresie stabilizacji przyciągał gościnnością przyjaciół i krewnych. Katarzyna cieszyła się spokojem Boczkowic, miejscowym dworem i parkiem. Po paru latach zaczęło zawodzić zdrowie. Niepokoiły dojmujące bóle kręgosłupa. Czarno rysowała się przyszłość.

  Pomiędzy szeregami świerków, wzdłuż parkowej granicy od północy, posadziła kilka żołędzi. Te dęby sypiące dziś żołędziami na wewnętrzną drogę dawnego folwarku wyrosły z pragnienia smutnej kobiety, by został po niej ślad.

  Zmarła w Boczkowicach 22 lipca 1924 roku. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Koniecznie.

1. Akta stanu cywilnego Sławińskich i Stępkowskich

2. „Formuliarnyj spisok o służbie” Stanisława Kazimierza Stępkowskiego

3. Pisma władz rewolucyjnych w Jadrynie